Porady ekspertów

Mój mąż pracuje od dwóch lat w Holandii. Mieszkamy na śląsku i wiele osób tak tutaj pracuje. Nie powiem, żebym była z tego powodu bardzo szczęśliwa, ale jeśli tu na miejscu nie ma pracy to co zrobić. Przyjeżdża do nas raz na miesiąc - na trzy, cztery dni. I niby do tej pory tak funkcjonowaliśmy i było wszystko dobrze. Zauważyłam jednak, na to zwróciła mi też uwagę moja mama, że kiedy przyjeżdża staję się bardzo nerwowa...

Okazało się, że najprawdopodobniej czeka na mnie zabieg odjęcia piersi. Po usłyszeniu tej diagnozy chwilowo się załamałam, ale chcę żyć dalej i skoro nie ma innej możliwości - co zrobić. Niestety im dłużej o tym rozmawiam z mężem czy znajomymi, tym więcej mam wątpliwości i obaw w aspekcie emocjonalnym - tego jak będę się czuła po usunięciu piersi...

Mam spory problem. Mój mąż bardzo sporo pił w ostatnich latach, jednak w końcu - po postawieniu przeze mnie ultimatum - wziął się w garść i zaczął walkę z alkoholem. Nie pije od pół roku. Za miesiąc jest ślub naszej córki. Zaproszona jest cała rodzina, wiadomo też, że będzie alkohol. Mąż przysięgał mi i córce, że nie tknie alkoholu na weselu, ale wiadomo jak to jest...

Kiedy odkryłam zdradę męża, myślałam, że mój świat się zawalił. Mąż po 35 latach małżeństwa zostawił mnie dla młodszej. Oprócz niemiłych przeżyć związanych z rozwodem, spadła także moja samoocena i wiara w siebie jako kobietę. Kilka lat zajęło mi dojście do siebie. Ale wyszłam z tego cało ! Niestety, jestem teraz dojrzałą kobietą, której bardzo doskwiera samotność...

Tego mi w życiu żal. Ale staram się o tym nie myśleć za dużo. Tylko czasem jak pomyślę, że mogłam mieć teraz męża, dziecko jest mi bardzo przykro. Cały czas jednak czekałam na Księcia z Bajki i nie byłam zainteresowana mężczyznami, którzy pojawili się na mojej drodze. Teraz już na wszystko za późno, ale to myślenie o przegranym życiu sprawia ból...

Bardzo daje mi się we znaki moja nieśmiałość. Na oko nikt z otoczenia nie zdaje sobie do końca sprawy z tego, że jestem bardzo nieśmiała bo brak pewności siebie nadrabiam głośnym śmiechem i np. częstym rzucaniem wulgaryzmów. Niestety nikt nie wie, że to tylko taka gra. W głębi siebie zżera mnie po prostu niepewność. Kiedy coś mówię, wydaje mi się, że wszyscy mnie słuchają i negatywnie oceniają...

Od jakiegoś czasu cierpię na totalne wahania nastroju. Jednego dnia jestem w stanie przenosić góry, do wszystkich problemów w pracy czy w domu podchodzę z optymizmem, wszystko mi się podoba, na wszystko znajduję radę. Drugiego dnia czuję się tak psychicznie wykończona, jakby przejechało po mnie całe stado koni. Nic mi nie wychodzi, do wszystkich mam jakiś żal, ciągle chce mi się płakać i wzruszam się byle czym...

Mam 27 lat pracuję. Mieszkam w małej miejscowości z mamą, która kilka lat temu owdowiała. Niestety coraz trudniej radzę sobie z jej nadopiekuńczością. Czuję się dorosła i mimo że mieszkamy razem chce wieść swoje, trochę osobne życie. Mieć jakiś margines intymności. Tymczasem gdy gdziekolwiek wychodzę wypytuje mnie z kim idę, gdzie wychodzę i kiedy wrócę...

Przyjechałam na studia do Krakowa. Nie dostałam mieszkania w akademiku więc razem z najlepszą przyjaciółką z Liceum, która także dostała się na studia wynajęłyśmy pokój w mieszkaniu studenckim. Pokój był jednak przewidziany na trzy osoby, więc zrobiłyśmy rekrutację na współlokatorkę. Udało nam się szybko nawet znaleźć fajną osobę no i właśnie tutaj jest mój kłopot...

Mój siedmioletni synek Oskarek, bardzo niechętnie chodzi do szkoły. Całą rodziną zastanawiamy się, skąd ta nagła niechęć u niego. Nie ma problemów z nauką. Już w zerówce zawsze bawił się sam i dawał sobie radę samodzielnie ze wszystkim i nigdy nie mieliśmy zn im problemu. Uwielbiał swoją panią wychowawczynię. Jest jedynakiem, więc poświęciliśmy mu naprawdę sporo czasu...

Moja czternastolenia córa jest typową, zbuntowaną nastolatką. Wszystko zaczyna się u niej od słowa: nie. Oczywiście zdaję sobie sprawę, z tego, że to trudny okres i kiedyś z niego wyrośnie, ale jest nam wszystkim bardzo ciężko. Ponieważ Monika nie poczuwa się do absolutnie żadnych obowiązków w domu, mąż wpadł ostatnio na pomysł, że możemy jej płacić drobne kwoty za umycie podłogi, odkurzenie pokoju czy posprzątanie łazienki...

Nasz synek, czterolatek, wybiera często do zabawy wózek z lalkami siostry, a nie samochodziki. Przyznam, że czujemy się tym z mężem mocno zaniepokojeni, kiedy widzimy, że zamiast zainteresowania klockami czy samochodami on usypia lalki. Także w przedszkolu często bawi się z dziewczynkami, a rzadziej z chłopakami. Mój mąż zaczął go ostatnio trochę ośmieszać, mówić mu, że to babskie zabawki...

Moja Kasia w tym roku zaczęła chodzić do przedszkola i stało się coś naprawdę dziwnego. Dotąd Kasia była raczej grzecznym dzieckiem. Teraz ma jakby dwie osobowości. Jest bardzo grzeczna, cicha i spokojna w przedszkolu. Natomiast w domu ma inne wcielenie. Jest uparta, krnąbrna i trudno ją poskromić. Zupełnie nie umiemy sobie z nią dać rady bo w domu rozrabia tak, że nie można z nią czasem wytrzymać.

Od lat borykam się z problemem utrzymania stałej wagi. Nie mogę powiedzieć, że jakiś straszny ze mnie tłuścioch. Niemniej nadwaga na poziomie 5-6 kilogramów to u mnie niestety norma. Próbowałam już wielu diet, ale jakichś cudownych rezultatów nie zauważyłam. Po każdej moja lekka nadwaga wracała. Zastanawiam się, co jeszcze mogłabym zrobić, co wypróbować, aby ostatecznie pozbyć się zbędnego tłuszczyku ? Dodam, że nie nadaję się na diety gdzie trzeba skrupulatnie liczyć kalorie - zupełnie nie mam do tego całego liczenia głowy i cierpliwości...

Netko - od niedawna zauważyłam, że coraz szybciej moja skóra staje się poszarzała i zmęczona. Kiedyś wystarczał dłuższy sen i dobry krem, abym czuła się zadbana i ładna. Dziś to już za mało. Mimo, że wydaję masę pieniędzy na kosmetyki, nie widać prawie żadnych efektów. Lata płyną i skóra się starzeje - wiadomo. Ten cały stres wokoło, dzieci, praca - widzę jak każdy dzień odbija się na mojej skórze...

Netko - pracuję w biurze, w bardzo dużej korporacji. Moje zajęcia są typowo biurowo - administracyjne. Bardzo często rozmawiam z klientami przez telefon - ale nie prowadzę żadnych osobistych negocjacji czy spotkań. Zawsze wydawało mi się, że w pracy najważniejsze są kompetencje : czyli umiem coś, jestem w czymś dobra, będę ciężko pracować - to przełoży się na sukces zawodowy...

Niestety od jakiegoś czasu zauważyłam u siebie opadające kąciki ust. Nadają one mojej twarzy smutny i zniechęcony wygląd. Zdarzyło mi się, że koleżanka, gdy byłyśmy ostatnio na kawie wręcz powiedziała, że ostatnio jestem strasznie ponura. A tego dnia na prawdę nie byłam. Czy jest jakiś sposób na to, aby pozbyć się tych opadających kącików ust i przywrócić mojej twarzy dawny, pogodny wygląd ?

Niestety od jakiegoś czasu zauważyłam u siebie opadające kąciki ust. Nadają one mojej twarzy smutny i zniechęcony wygląd. Zdarzyło mi się, że koleżanka, gdy byłyśmy ostatnio na kawie wręcz powiedziała, że ostatnio jestem strasznie ponura. A tego dnia na prawdę nie byłam. Czy jest jakiś sposób na to, aby pozbyć się tych opadających kącików ust i przywrócić mojej twarzy dawny, pogodny wygląd ?

Droga Netko - bardzo chciałabym mieć długie, gęste i mocne rzęsy. Wiadomo, od dawna, że ładne rzęsy dodają oczom każdej kobiety niesamowitego uroku. A podkreślone tuszem - tajemniczości. Niestety Mateczka Natura mnie zawiodła na całej linie i w dziedzictwie otrzymałam - krótkie i bardzo liche rzęsy. Być może jednak jest sposób by wspomóc Naturę i cieszyć się ładną oprawą oka ?

Moja szwagierka jest bardzo złośliwą osobą, która często coś powie zanim pomyśli. Potem przeprasza, kaja się, niemniej i tak co zrobi złym słowem, to zostaje. Jakoś do tej pory to znosiłam dla świętego spokoju, ale ostatnio jej komentarze stają się coraz bardziej gorzkie i wredne. Kiedy powiedziała mi, że jestem wyrodną córką bo raz w tygodniu odwiedzam matkę to krew się we mnie nie mal zagotowała...