Porady naszych Ekspertów
netkobiety pytają:
Moje dziecko nie chce chodzić do szkoły
Mój siedmioletni synek Oskarek, bardzo niechętnie chodzi do szkoły. Całą rodziną zastanawiamy się, skąd ta nagła niechęć u niego. Nie ma problemów z nauką. Już w zerówce zawsze bawił się sam i dawał sobie radę samodzielnie ze wszystkim i nigdy nie mieliśmy zn im problemu. Uwielbiał swoją panią wychowawczynię. Jest jedynakiem, więc poświęciliśmy mu naprawdę sporo czasu. A teraz dzień zaczyna się od płaczu. Co robić, by Oskarek chętniej chodził do szkoły ?
To przede wszystkim trudna próba dla rodzica.
- Ocena artykułu:
Odmowa pójścia do szkoły, zwłaszcza, gdy to tej pory dziecko chętnie uczęszczało na zajęcia jest przede wszystkim trudną próbą dla rodzica. Takie zdarzenie powoduje u rodziców strach, złość, bezsilność. Niezależnie od przyczyn niechętnego chodzenia do szkoły ważne jest zachowanie rodzica w tej sytuacji. Warto zorientować się, czy poza niechęcią w chodzeniu do szkoły zmianie uległy inne zachowania dziecka – np. pogorszenie w nauce, trudności w koncentracji uwagi – np. podczas odrabiania lekcji, wycofanie się z relacji z rówieśnikami, problemy z jedzeniem, spaniem, drażliwość. Takie objawy mogą sugerować zaburzenia depresyjne u dziecka.
Niechęć w chodzeniu do szkoły u dzieci, które nie mają kłopotów w nauce, często wiąże się również z zaburzeniami lękowymi – najczęściej fobiami. Dzieci, które do czasu pójścia do szkoły nie miały zbyt wielu doświadczeń w relacjach z rówieśnikami lub relacje te nie układały się pomyślnie mogą wykazywać obawę przed oceną społeczną, niesprostaniem oczekiwaniom grupy, komunikacją i poziomem umiejętności współdziałania w grupie rówieśniczej.
W każdej sytuacji, gdy zachowanie dziecka jest niepokojące warto konsultować swoje objawy z nauczycielem, gdyż to on spędza dużą część dnia z dzieckiem w szkole i jego uwagi mogą okazać się cenne.Niestety częstą przyczyną niechęci do chodzenia do szkoły są zachowania agresywne ze strony rówieśników bądź przemoc.Niezależnie od czasu trwania takiego stanu nie należy lekceważyć problemu, gdyż jakakolwiek niepokojąca zmiana w zachowaniu dziecka może być istotnym sygnałem świadczącym o trudnościach, kłopotach. Warto spróbować odpowiedzieć na następujące pytania:
- Co moje dziecko chciałoby mi powiedzieć przez to zachowanie?
- Mając wiedzę na temat jego umiejętności szkolnych, relacji w grupie oraz innych potencjalnych trudności jak może czuć się moje dziecko w szkole?
- Czy moje dziecko nie jest przemęczone?
- Czy ktoś dokucza mojemu dziecku?
- Czy moje dziecko czuje się sprawiedliwie oceniane i traktowane w szkole?
Przy utrzymującej się niechęci chodzenia do szkoły warto skonsultować się ze specjalistą – psychologiem lub psychiatrą dziecięcym, aby wykluczyć występowanie zaburzeń oraz dotrzeć do przyczyn zachowania dziecka. Czasem wskazana jest terapia indywidualna dziecka, czasem terapia rodzinna lub trening umiejętności społecznych – czyli zajęcia grupowe, na których dziecko nabędzie niezbędnych dla siebie umiejętności funkcjonowania w grupie rówieśniczej.
