Włosy są ważnym wskaźnikiem stanu organizmu. Każdy zdrowy człowiek traci ich dziennie ok. 100 – 150. Wszystkie stany bardziej nasilonej utraty włosów powinny skłonić do poszukiwania przyczyny.

Czasem powodem takiego stanu jest przejściowe osłabienie, niedobór mikroelementów i witamin, anemia lub poddawanie włosów niszczącym zabiegom kosmetycznym. Często nadmierne wypadanie włosów jest spowodowane zaburzeniami hormonalnymi, np. tarczycy (nadczynność lub niedoczynność), nadnerczy, chorób jajników i przysadki mózgowej.

W wyniku przemian hormonalnych zachodzących podczas ciąży może dojść do utraty nawet połowy włosów. Zmiany te są jednak przemijające i włosy odrastają. Należy jednak pamiętać, że może być to sygnał o toczącej się w organizmie niebezpiecznej chorobie.

Objawy łysienia u kobiet

O łysieniu mówimy, kiedy utrata włosów jest tak znaczna, że powoduje widoczne przerzedzenie się włosów. Choć proces ten kojarzy się z mężczyznami, problem ten dotyka nawet 10% kobiet. Najczęściej pojawia się po menopauzie, kiedy słabnie ochronny efekt estrogenów na włosy.

Typy łysienia u kobiet

• Łysienie androgenowe jest dziedzicznym typem nadmiernego wypadania włosów. Ponieważ występuje w przeważającej części u mężczyzn jest nazywane także łysieniem typu męskiego. Jest ono związane z hormonami męskimi – androgenami. Nadmierne ich stężenie w organizmie kobiety jest stanem patologicznym, który powoduje wypadanie włosów oraz często inne zaburzenia. Występuje w przebiegu m. in. zespołu Cushinga, zespołu pęcherzykowatego zwyrodnienia jajników, zespołu nadnerczowo-płciowy, guzów jajnika.

Łysienie androgenowe u kobiet może zaczynać się już w wieku dojrzewania, jednak największe nasilenie spotyka się między 30. a 40. rokiem życia. Czasami schorzenie to objawia się po menopauzie (łysienie typu przekwitania).

Jego charakterystycznym objawem jest cofanie się linii włosów na czole i skroniach - pojawiają się charakterystyczne zakola. Wraz z przebiegiem choroby łysienie może postępować i obejmować całą skórę głowy. Leczenie obejmuje usunięcie choroby powodującej zwiększone stężenie androgenów w organizmie, leczenie miejscowe, a w przypadku niepowodzenia przeszczep włosów.

Innym rodzajem łysienia występującego u kobiet jest łysienie plackowate.

• Łysienie plackowate często dotyka bardzo młode osoby (jego pierwsze objawy o ponad połowy chorych występują przed 20. rokiem życia). Polega na pojawianiu się okrągłych ognisk łysienia, które powstają nagle i w krótkim czasie (nawet w ciągu kilku godzin). Może prowadzić do utraty wszystkich włosów na ciele, łącznie z brwiami i rzęsami. Najczęściej po niedługim czasie włosy samoistnie odrastają. Niestety, schorzenie to często nawraca, szczególnie jeśli towarzyszą mu choroby ogólnoustrojowe, takie jak bielactwo, toczeń rumieniowaty, zaburzenia hormonalne. Czynnikami wyzwalającymi łysienie plackowate może być także stres, szczególnie silny wstrząs psychiczny, u kobiet np. poród. Leczenie jest zazwyczaj miejscowe, pomocna bywa psychoterapia.          

Bardzo ważne jest, żeby nie bagatelizować zauważonej nadmiernej utraty włosów. Wizyta u lekarza i przeprowadzenie odpowiednich badań pozwoli wykluczyć poważną przyczynę i wdrożyć odpowiednie leczenie.