Uciążliwa opieka nad dużym wnukiem

Witam. Właściwie problem dotyczy mojej siostry, a ja nie umiem jej pomóc. Siostra moja jest klika lat starsza ode mnie, ma jednego syna (drugi utonął w wieku 2 latek), jednego wnuka, męża drugiego, pierwszy nie żyje i był alkoholikiem. Od momentu przejścia na emeryturę, siostra opiekuje się wnuczkiem, który teraz ma 12 lat. Codziennie dojeżdżają samochodem jakieś 20 km przez zatłoczone duże miasto, po to by wysłać chłopca do szkoły i cały dzień opiekować się psem !!!Chłopiec ma blisko szkołę, aby załatwić się przybiega do domu, (bo w szkole się patrzą, bo jest niehigienicznie Itp, tak nauczyła go mama). Czyli muszą siedzieć cały dzień w domu, bo czasem dziecko przybiegnie. Nie mogą załatwić żadnych swoich spraw, bo jeśli nie ze względu na dziecko, to muszą być w domu ze względu na psa, który nie może zostać sam w domu bo wyje.Siostry mąż jest po zawale, ma silną miażdżycę i niedotlenienie mózgu, nie może zostać sam w domu, ani sam nic załatwić, źle się czuje, gubi się w pojęciach, myli leki. Ich świadczenia z ZUS są niewygórowane, a kosztów dojazdu syn im nie zwraca,jest bowiem obłożony wszelakimi kredytami i długami. Siostrze ciężko już tak miotać się między dwoma domami, borykać się z trudną sytuacją materialną, ale nie umie się wycofać. Dla mnie to chore, by do tak dużego chłopca musiała dojeżdżać babcia (zresztą także nie najlepszego zdrowia), który nawet swojego pieska nie wyprowadza na spacer bo rodzice twierdza, że jest za mały i sobie nie poradzi, a mały jest piesek :D Siostra wciąż do mnie dzwoni i na spotkaniach też się wyżala (nie ma nigdy innego tematu) i prosi abym jej powiedziała co ma zrobić bo ona już nie ma siły. Myślę, że na siłę nie chce się wycofać, aby nie stracić w złości najbliższej rodziny, a mnie już trudno wysłuchiwać, a rad żadnych nie przyjmuje. Ja po nocach nie śpię, bo mi jej żal.Nie wiem czy jest na to jakakolwiek rada, a może jest ? Pozdrawiam.