Mój mąż też ma taki charakter właśnie choleryczny. Ale to się tylko pogłębia. Więc działaj dziewczyno, bo u nas też na początku była agresja słowna, a potem od słowa do słowa mnie pierwszy raz pobił ! Także od razu coś z tym rób, a nie jak ja głupia wierzyłam, że się zmieni, tłumaczyłam sobie pogodą, szefem, problemami w pracy. To idzie tylko coraz gorzej. Dziś jestem na ścieżce rozwodowej i jestem ofiarą licznych pobić.

Dziewczyno odpuść sobie tego chłopaka. Szkoda Twojego zdrowia ! Później będzie już tylko gorzej. Zadaj sobie pytanie, czy chcesz mieć tak na co dzień, czy chcesz, aby Twoje dzieci rosły w takiej atmosferze> Ciesz się, że widzisz to już teraz i uciekaj jak najdalej... Miłość szybko się ulatnia, gdy doświadczasz takiego zachowania partnera

jesli nie chcesz byc ofiara przemocy,przerwij to teraz nim bedzie zapozno!!! jesli juz teraz sie tak dzieje to sa sygnały ze moze byc tylko gorzej!!! nie badz nastepna kobieta ktora na to przyzwala

Znam to wszystko z kas . Moj maz stale krzyczy wyzywa mnie od szmat dziwek i tym podobnych a gdy wypije to nawet potrafi podniesc na mnie reke i najgorsze jest to ze dziecko na to patrzy . Tylko klutnie i ponizanie mnie zero milego slowa, przytulenia . Mam juz tego dosc i nie wiem co robic brak odwagiby odejsc . Jestem zalamana nie wiem juz nawet jak plakac czemu ja za jakie grzechy za to ze zawsze ma poprane posprzatane za moja dobroc . Pomuzcie bo sie wykoncze

Zawsze powtarzałam że nie dam się uderzyć a jednak....nieraz źle lokujemy uczucia a później miłość przeplata się z nienawiścią i pytaniem co dalej. Faktycznie najłatwiej powiedzieć "odejdź" tylko jak to zrobić gdy rozsądek mówi jedno a serce co innego. Od dwóch lat jestem w związku na początku nic nie wskazywało że i ja będę miała problem aż do dnia, w którym podniósł na mnie rękę Przepraszał zaklinał że to pierwszy i ostatni raz a trwa to do tej pory-ciągłe kłótnie awantury wybuchy agresji praktycznie bez przyczyny. Po tym pierwszym razie pojawiła się żaróweczka że jeśli raz tak zrobił to postąpi tak i kolejny raz i fakt nie myliłam się. Pisząc te słowa sama zastanawiam się jak rozwiązać ten problem ale w moim przypadku zaszło to wszystko zbyt daleko bo mimo że zwykle po tym jak mnie uderzył szybko się godziliśmy to wczorajsze złapanie za szyję i szarpanie mną chyba coś we mnie przełamało. Do tej pory na spokojnie gdy opadły emocje próbowałam rozmawiać że tak być nie może że takie zachowanie do niczego nie prowadzi itp.ale zwykle narzeczony tłumaczył że go poniosło że powiedziałam za dużo że był poddenerwowany-generalnie wykręty i zwalanie winy na mnie. Tym razem powiedziałam DOŚĆ bo na myśl o nim zamiast się uśmiechać płaczę Po prostu może dotarło do mnie że niczego już nie da się naprawić bo tym co używają przemocy czy to słownej czy fizycznej jest tak wygodnie-wyżyć się i mieć wszystko w d...nie patrząc na ból drugiej osoby...... smutek po rozstaniu będzie trwał długo ale nie tyle ile strach i łzy jeśli zgodzimy się na pozostanie w takim związku

smutnaA Chyba mam to samo. Zakaochanie, szał, zachwyt, ze istnieje ktoś tak cudowny i podobny do mnie. Jestem po rozwodzie (alkoholik) i uwierzyłam, ze szczęście mnie spotkało, bo ja już nie szukałam partnera. I po zaręczynach pierwszy atak. Znajomi bedacy na imprezie wyszli w szoku a ja zostałam sama i nie wiedziałam gdzie uciekać. Przeprosił, błagł, leżał krzyżem na podłodze, ale coś bezpowrtonie we mnie pękło. Jednak przebaczyłam , zamieszkaliśmy razem i znowu sie zaczęło - co 2 tyg. Wkurza sie o wszystko, bo ja coś powiedziała, bo polityka, itp. Wykręca mi ręce, pluje na mnie i wyzywa. Potem mowi, ze to moja wina, ze ja cos powiedziałam, a ja jak głupia mu wierze, bo przeciez taki BYŁ wspaniały. Teraz nie umiem z nim zerwać, bo zastrasza mnie. Rozmawiamy, tłumacze mu, ze tak nie moze być, ze sie go boje, a on twierdzi, ze jestem tchórzem i mam zaniżona samoocenę. WIęc pracuje nad sobą, ale mam totalny mętlik. Tak nie można żyć. To jest rujnowanie drugiego człowieka. Samotność jest obrzydliwa, ale jest piękniejsza i bezpieczniejsza i daje nadzieje. A taki toksyczny związek jest niby cudny, ale częściej staje sie koszmarem. I ten lęk, ze znowu coś powiem nie tak, albo, ze w pracy coś sie wydarzy. Szok.

Mój chłopak jest cholerykiem, wiem ze sama nie mam łatwego charakteru, ale jego wybuchy krzyku doprowadzaja mnie do szalu. Jak wszystko jest dobrze to wiadomo jest ok. ale a to coś zrobię, powiem nie tak jak on by chciał to zaraz jest jedna wielka awantura. Próbuję nieraz nasz konflikt załagodzić ale nic wtedy do niego nie dociera. Uroił sobie, że go oszukuję, że mi na nim nie zależy, że się nie staram, że na wszystko znajduję wymówkę i ma do mnie o to wieczne pretensje. Zarzuca mi, że traktuje go jak śmiecia i szmate gdzie ja w przeciwienstwie do niego nikomu nie ubliżam. Od czasu do czasu mówi mi, że powinnam sobie znależć kogoś innego bo i tak z tego nic nie będzie, a kiedy juz nie mam do niego sił mówie, że chce odejść bo mam dość tracenia nerwów i wysłuchiwania jaka to ja nie jestem zła, wtedy on szantażuje mnie psychicznie ze nie ma po co życ, że jego życie nie ma sensu i ze mnie nie zostawi bo ma tylko mnie i kocha ponad życie i póżniej tylko przeprasza. Dzisiaj dostał ostatnią szanse ...

Czytam wasze komentarze i widzę że ja mam podobnie . U mnie doszła choroba myslalam ze to cos zmieni :-):-)Nauczylam się żyć ale co to za życie , nie ludze się tym ze na chwilke się zmienia jest miły a po chwili pokaże cale swoje oblicze .Uciekaj Kalissima jak najdalej od takiego czlowieka.

Mój cham nawet nie przeprasza. 2 miesiące tamu mnie opluł w kłotni. Napluł mi w twarz. Mam wrażenie, że chyba chciał uderzyć ale w ostatnieij chwili się powstrzymał - więc opluł, żeby rację udowodnić. Rzygać mi się chce jak na bydlaka patrzę. Od tych 2 miesięcy cały czas choruję. Narazie są to tylko przęziębienia, gorączki, bóle głowy, senność czy gwałtowne skoki ciśnienia ale nie wiem w co się to może przerodzić skoro on wiecznie się drze, o każde niepowodzenie mnie obwinia i uważa, zę jestem nikim. I tutaj paradoks: :) - ja zarabiam więcej niż on, jestem po studiach (mgr) - on po "zecie" i wieczorowym technikum bez matury i ja rozmawiam z ludźmi a on tylko się drze - bez względu na wiek, stanowisko czy powiązania rodzinne. Wstyd mi, żedałam się omotać uczuciowo takiemu prostakowi i chamowi. Nie mogę sobie wręcz tego darować. Mamy dziecko, 5-cio letnia córeczka widziała jak"tatuś" mamę opluł. Wpadła w histerie. Płakała i biła go. jemu sie wydaje, że im głośniej krzyknie (nawet na moją mamę) tym bardziej racja jest po jego stronie. Moja rodzina jest kulturalna i raczej z nim nie rozmawia (bo i po co), żeby się nie kłócić. Koledzy się od niego odwrócili (on uważa, że to przeze mnie :) ) a Ci co zostali oko przymykają ze wzgłedu na rzadkie widzenia się. Zdecydowałam się rozstać bo mam 33 lata i chcę być szczęśliwa z moim dzieckiem a nie truć się z nic nie wartym chamem i prostakiem. Nigdzie wyjść nie można bo wstyd za takiego durnia co się drze na każdego i za byle co. Nie ufam mu, nie kocham go. Nie życzę mu źle ale jest mi tylko kulą u nogi. Oddam mu wszystko oprócz dziecka byle tylko się wyniósł z mojego życia -niestety on mimo swojego chamstwa i świadomości o złym traktowaniu mnie i ludzi trzyma sięmnie rękami i nogami.

Ja jestem mężatka 5 lat i jest coraz gorzej na poczatku było super wielka miłość .ale teraz mój mąż traktuje mnie jak śmiecia przed ślubem mieszkałam z mama to on kupił mieszkanie od początku kiedy z nim zamieszkałam to on nas utrzymuje mamy 4 letniego synka Kubusia teraz po 5 latach małżeństwa potrafi wypominać mi że nic nie miałam że nic sobą nie przedstawiam że mieszkam u niego i jakmi sie nie podoba to mogę sie wynosić zenie mam szkoły chociaz mam wyższe wykształcenie od niego poniewiera mnie ubliza jeżeli tylko o co kolwiek zwrócę mu uwge nie szanuje mojej rodziny wogóle swojej tez wypomina ze pracuje na mnie chociaz wie ze musze z dzieckiem siedziec w domu narazie bo nie ma isę nim kto zając co robic czy jest szansa że sie zmieni?

Mam koszmar w domu jesteśmy 6 miesięcy razem już jego znajomi na początku znajomości mowili że to wariat ale ja go znałam z innej strony. Teraz już nie.Wpada w ataki krzyku bez powodu, przerwa każdemu uwielbia słuchać swojego głosu i wywodów, na każdy temat ma odpowiedź swoją i najlepszą. Wszystko robi super - takie ma o sobie mniemanie. Nie wiadomo kiedy I z jakiego powodu wybuchnie. Coś co przedchwilą sprawiało że był w dobry nastroju za minute w doprowadza go do szału. Ja nie mogę powiedzieć nic negatywnego nawet ze ja jestem zmęczona. Boję się włączyć pranie albo zmywarkę.Bo za dużo proszku albo szklanka nie tak. Krzyczy wszędzie w restauracji, w domu w nocy, w samochodzie na zakupach, wszędzie. Ja jestem dla niego nikim. Przepraszam za literówki ale piszę z komórki zeby go nie obudzić.

Wiem ze to żadna rada.... ale kto ma siłę niech ucieka od takich facetów :/ ja bylam a może jestem w takim zwiazku 12 lat.... dawalam milion szans. Kiedy byl zadowolony wszystko wyglądało pięknie. Mieliśmy wspolne pasje... oboje jesteśmy wykształceni... on bardzo majetnego domu. Ale ataki agresji i wyzwiska pojawiaja sie regularnie. Caly czas przekładalam decyzję o ślubie. Odeszlam... teraz po pól roku urabiania chce wrócić. .. mimo ze poznałam dobrego mężczyznę. .. który traktowal mnie jak facet powinien kobiete z szacunkiem. Ze mnie nic już nie będzie. .. ratujcie się jesli potraficie :/

Wiesz co to nic nie da to meczenie się... Znajdź innego szkoda zdrowia twojego miałam tak samo i cieszę się że to już koniec na początku się kocha a potem już. Wygasa wszystko

A ja jestem juz strzepkiem nerwów....zawsze czułam się piekna wartosciowa osoba i bylam adorowana i lubiana a teraz....jestem nikim.....czuje sie tak pusta, slaba i beznadziejna ze mam ochotę uciec na koniec świata i zyc sama na bezludnej wyspie......a zaczęli sie jakies 5 lat temu.....poznalam mojego faceta na imprezie. Wtedy miała kogoś ale nie byla to milosc. I w tym nowym pięknym zakochalam sie na zabój. Mieszkaliśmy w innych miastach i każdy mial swoje życie. Ja miałam 22 lata on 23. Spotykaliśmy sie czasem i z mojej strony po kryjomu bo miała faceta....ale mój facet sie o to nie zloscil bo bardzo za mną byl.....wkoncu po roku zdecydowalam sie postawić wszystko na moja nowa milosc. Zrezygnowałam ze wszystkiego byle tylko być z nim. Odsunelam sie od znajomych, zamieszkalam sama i on przyjeżdża do mnie i praktycznie nie wychodziliśmy z lozka....bylo super, mimo ze ja wyksztalcona, z dobrego domu a on tak naprawde z niczym to nic nie miało znaczenia. Zaczelam zyc tylko dla niego. Potrzebowalam tego bo nie mam rodziców ani rodzeństwa, chciałam mię go bardzo blisko......Spotykalismy sie tak na weekend ze 4 lata....Szalona, mocna milosc do bólu. Tylko ze nagle odkrylam w jego komputerze rozmowy z innymi dziewczynami. Umawial sie z nimi na imprezy.....bylam zla no bo ja rzucilam wszystko i siedzialam w domu sama jak palec czekając na niego a on się tak zabawial. Z tej złości nawet nie miałam żalu....Myslalam ze to jego strata i ze jest głupi ze stracił taka fajna laske jak ja. Przez 4 miesiące bawilam sie super bez niego.....bylam dumna ze dalam rade....ale nagle sie odezwał, przepraszal i zalowal i ja dalam sie omotać...postanowilismy zamieszkać razem u niego w mieście....niby bylo ok.ja potem calkiem zerwalam kontakt z moim miastem. Zmieniłam prace i oprócz koleżanek z nowej byle jakiej pracy to juz nie miałam nikogo. I zaczelo sie. Od 3 lat stalam sie więźniem tego mieszkania i tego uczucia...codzienne awantury o nic. Ze jestem do niczego, ze wszyscy są fajni i zaradni a ja nie mam nic. Jestem pasożytem i zdechlabym bez niego. Jestem leniem i niczego nie potrafię. A ja tylko sprzątam i gotuje i praca i nic więcej. Nigdzie nie wychodzę, nie mam koleżanek. Kilka razy mnie pobil bo mu zwrocilam o cos uwagę. Jestem kur...dziw...szmata i słyszę to kilka razy dziennie bo nierówno lóżko pościelone bo oglądam tv bo myje włosy....i tak w kolko i w kolko. On chodzi do kolegów, dalej gafa z laskami na kompie i myśli ze nie wiem o tym....a ja się boje mu to powiedzieć. Wszystkiego sie boje. Juz nawet się malo odzywam. Co nie powiem jest zle. Bo jestem zaraz glupia, przeze mnie nic nie mamy, jestem biedna i nic nigdy nie osiagnelam i juz tak zostanie. Dodam ze na dom daje polowe na rachunki i tyle ile mogę. Na nic poza tym mnie nie stac bo mam wyplate jak każdy w moim miescie i nic na to nie poradzę. Ciągle szukam lepszej pracy ale wszędzie jest tak samo....nie mam sily juz sobie nie radze. I najgorsze jest to ze ja naprawde nie mam gdzie pójść. Nie mam rodziny ani pieniędzy by zamieszkać sama......i zyje w tej wegetacji ciągle poniżana, dolowana. Ciągle smutna, przybita, zamknieta w sobie. Patrzę na niego i go kocham za to jak szalenczo zakochana w nim bylam......i jej mi teraz tak obcy jak najgorszy wróg i ja się czuje jego wrogiem. Ciągle mi powtarza ze jestem dla niego nikim i obca i wszystkie dziewczyny jego kolegów są kimś i maja wszystko a ja jestem tylko strupem na jego dupie i ze przyczepilam sie do niego jak wesz i zniszczylam mu życie i zaluje ze wogole mnie poznal. Czasem mów ze tak nie myśli i gada tak w nerwach tylko ze za 10 minut mówi tak od poczatku. Nie uważa ze robi zle. Wszystko to moja wina bo jakbym byla zaradna i madra to byśmy mieli wszystko a tak to najlepiej jakbym sie wyprowadzila ale przeciez takie zero jak ja to zginie sama......miglabym pisac tak w nieskończoność ale juz serce mi pęka. Nie wiem skąd mam sile żeby nadal zyc......I wiem ze to juz nie zmieni sie nigdy. Zawsze juz będę nieszczesliwa. Będzie tylko go też gorzej. Czuje sie jak w jakimś koszmarze!

Hej jak tak czytam to wszystko czuje ze nie jestem sama. Ok więc jesteśmy razem 6 lat tzn razem ale nie mieszkaliśmy nigdy bo on nie chciał jeszcze nie teraz itd gadanie... dziś ja mam 25 lat on 27 zaszlam w ciążę jestem w 4 miesiącu mama zostawia mi mieszkanie on ma się wprowadzić ale odwleka jeszcze trochę bądź narazie z mamą bo ja pracuje a jak coś się stanie itd. A mama też pracuję więc i tak jestem sama do 15. Ma dni że jest super zaczął pomagać mi finansowo daje mi kasę bo wie że nie mam w tej chwili jak zarobić itd ciąża nikt nie chce mnie do pracy w ciąży byłam rozmawiałam. Zawsze był nerwowy potrafił na środku ulicy jak jakieś auto zjechało mu drogę wysiąść wyzwac człowieka a i nawet uderzyć jak ktoś mu od pyskowal ale teraz jest szał drze się ciągle w samochodzie na ludzi. Nie tak jak kiedyś rzadziej teraz non stop ja mam lek strach agresję nie patrzy że jestem w ciąży że może być problem nie kontroluje emocji zero!!! Mało tego przejdzmy do konkretów przychodzi do mnie po pracy kładzie się na łóżku i włącza grę w swoim telefonie a ja mam potrzebę rozmowy kontaktu normalności a on ale o co ci chodzi kurwa nie mam nawet czasu dla siebie po robocie daj mi spokój jadę do domu mam dość zawsze mnie wkurwisz zawsze. To jego słowa kiedy mówię mu żeby odłożył i skończył grę. Ostatnio nawet się nie spodziewam obojętnie co powiem drze się wybucha robi wstyd moja matka słyszy na ulicy ludzie słyszą ja czuję się winna u niego w domu rodzice słyszą ale nikt z rodziców nic mu nie mówi wola się nie wtrącać. Mało tego są dni że jest super ze o co go nie poproszę przywiezie mi jedzenie picie itd ale są dni że jest katastrofa dwa dni ok na 3 darcie ryja. Bo jak inaczej to nazwać kiedy ja mowie słuchaj usiądź pogadamy to on krzyczy nieee! !! Dosyć tego nara i idzie w cholera nie odzywa się dwa trzy dni . Nigdy mnie nie przeprosił nigdy. :( co ja mam robić tak się boję samotności mama i tak się wyprowadzi będę sama z niemowlakiem :( i kotem tak bardzo się boję ale wiem ze powinnam uciec bo jest gorzej... chodzę do psychologa nie wiem co robić. Dziś mu k Powiedziałam że ma nerwice na sto procent żeby poszedł się leczyć a on ze z tym mu jest dobrze. Manipuluje mną jak cholera że wszystko moja wina ze robie to źle i to i za każdym razem w awanturze mówi może się rozstanmy tak będzie lepiej a ja kopie wtedy ok ale już nie wracaj nigdy! Wychodzi i później dzwoni i jak gdyby nigdy nic. Mało tego jak zaszłam w ciążę chciałam wesele ślub a on zaznaczył mi i reszcie że nigdy nie weźmie z nikim ślubu że on tak sobie wmowil od dziecka i koniec i nikt tego nie zmieni że chce mieć dzieci kobietę dom ale nie ślub. .. co robić :(

Pomocy...potrzebuje kontaktu z jakas osoba z podobnymi problemami co powyzej ...moj nr whats app + 49 1515 8822071 .......

+49 1515 8822071 Ola napiszcie jutro blagam mam whats app...

u mnie jest coraz gorzej facet krzyczy coraz czesciej z byle powodu przeraza mnie to; mamy termin slubu on mysli tylko o swoich marzeniach nic sie dla niego nie liczy ciagle zwala na mnie wine co robic czasem wole milczec a w nocy nie spi i placze

CZY JEST TU DO CHOLERY JASNEJ JAKIS MODERATOR KTORY MOZE MI USUNAC MOJE POSTY W KTORYCH OMYLKOWO PODALAM NIE TEN NR KTORY MIAL BYC ??? NAWET SKASOWAC NIE MOZNA POSTA....LUDZIE...MAM DOSC SWOICH PROBLEMOW A TU DOSZLY MI KOLEJNE PRZEZ TO ....

Witajcie..przeczytałam wszystkie wpisy,dziękuje ze sie podzieliłyscie swoimi problemami....ja trwam w związku z furiatem 19 lat,miałam złudzenia jak Wy i myślałam ze sie zmieni ,bo mnie kocha....nic z tego,poważnie myśle o rozwodzie i to od dłuższego czasu....chyba wreszcie dojrzałam do tej decyzji....od jakiegoś czasu nie ma między nami współżycia,bo dotyk boli....nie ma wiec juz prawie nic.... a tez miało być pięknie:):) samo zycie....ostatnia furia była 2 godz. temu,po której teraz leży przed tv bo jest wyczerpany...a ja po prochach na nadciśnienie tętnicze i bóle głowy....jedynym plusem jest cisza w domu....

Witam, chodzę z moim chłopakiem juz 2 lata. Mój chłopak jest bardzo nerwowy często miewa wybuchy złości. Gdy zaczynamy prowadzić ważną rozmowę robi się bardzo nerwowy , jeżeli nie jest po jego myśli zaczyna wrzeszczeć. Mój ukochany pali papierosy zastanawia mnie czy czasem to nie jest powodem tej agresji?

Mój chłopk dziś zrobił mi poranną pobódkę awanturką, zwyzwał mnie od szmat, kazał mi spierdalać nie wytrzymalam wstalam uderzyłam go w twarz, on nie pozostajac mi obojetny zacza mnie popychac rzucać na łóżko, ogólnie wielka awantura wybuchło coś we mnie powiedziałam że odchodze po czym on postanowił że jego życie bezemnie nie ma sensu, wzią nóż postanowił podciąć sobie żyły. Strasznie wstyd mi w domu, wszyscy słyszli to co się działo.

Witam jestem mężatko 10 lat bije wyzywa przy dzieciach mieszka umnie

A ja doszlam do wniosku ze meszczyzni tacy po prostu sa. Ich sila wcheci dominacji zakrawajaca na despotyzm jest anormalna a z drugiej strony wynika z ich natury i na tym polega ich prymitywna plec. I moga sie tu odzywac panowie....z jaka kolezanka nie rozmawiam to jak w szablonie te same texty a i czesto zachowania w mniejszym lub wiekszym stopniu. Kropka. Koniec

Olga odezwij sie do mnie adeley@tlen.pl

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Jestem 26 lat mezatka, mam dwoje dzieci, maz nie raz mnie pobil, obecnie nie pije, mimo wszystko jest agresywny, wszystko go denerwuje, nie sypiamy ze soba, twierdzi ze nie ma potrzeby, nie rozmawia , nie spedza czasu ze mna, nawet o pilota od telewizora jest wojna, czy to normalne

Mój facet jak tylko coś sie zepsuje w domu to krzyczy na mnie mam dosyć

Jak ktoś jest silny to ogarnie wszystko w życiu sam, kasę, mieszkanie i wszystko co związane z dzieckiem. A słaba kobieta to będzie tak siedzieć i liczyć na cud. I tłumaczyć sobie, że dziecko ojca potrzebuje. A tak naprawdę to ona trzęsie portkami przed podjęciem decyzji o odejściu i wzięciu życia w swoje ręce. Pozdrawiam wszystkie panie! Szczęśliwego Nowego Roku! Oby był dla nas lepszy :-*

Witam, ja jestem ze swoim od 1,5 roku.Od jakiegoś czasu mój wspaniały narzeczony podnosi na mnie glos za byle co.Mówi, że jestem nienormalna i mam niewytłumaczlne zachowania ( bo musze isc do swojego syna na studniowke, a nie ide z nim na jakies spotkanie). Uwaza, ze jest najwazniejszy, najmadrzejszy i tylko on ma racje. Zdarza mu sie, ze krzyczy na mnie np, ze laptop zle stoi, a ja mu przypominam delikatnie, ze to on ostatnio przeciez go uzywal, wiec juz nie odzywa sie nic. Mieszkamy daleko od siebie, jak ja jezdze do niego, sniezycach i mglach to jest ok, ale jak ona jedzie do mnie to juz jest bardzo zly i mowi, ze mu sie nie oplaca tu przyjezdzac, ze bez sensu. ze ja mam glupie pomysly..nie wiem, nie mam juz sil, bo nie mam swojego zdania. Boje sie do niego dzwonic, bo on mi wyznacza , kiedy to on do mnie zadzwoni, jak ja dzwonie to czesto jest niezadowolony..Siedzi tylko i czyta glup[oty na internecie, nie potrafii nic zrobic, ani meskich prac ani innych, Ja mu musze robic snaidanko, jak wstaje o 5 , spiesze sie do pracy, a on spi, bo nie pracuje. Ostatnio wstalam do pracy, szykuje sie w biegu i slysze - kochanie a dla mnie sniadanko zrobilas? Rece juz mi opadaja, nie wiem co dalej z tym wszytkim zrobic...

A co maja powiedziec kobiety mieszkajace zagranica, to jest horror z dala od domu od rodziny. Ja tez dalam sie omotac, zmanipulowac to co przechodze to jakis koszmar. Pochodze z domu gdzie nie bylo spokoju, pomimo wyksztalcenia, doswiadczen wplatalam sie w destrukcyjny zwiazek z obcokrajowcem na dodatek. Psychopata na stanowisku ktory mnie niszczy podstepnie. Poczatek jak z bajki potem awantury o wszystko bed powodu. Mam trudna sytuacje ale planuje ucieczke bo nie poddam sie tak latwo, chce walczyc o siebie o przyszlosc.

Mam 41 lat kiedyś się zakochałam , miłość motyle w brzuchu its było ok,teraz wiem że nigdy nie było ...jestem w związku 20 lat ,17 po ślubie ... zresztą czas jest nie ważny ...byłam głupią marzycielką ,która wierzy w miłość i dałam się ponieść tej bajce nie zwracałam uwagi na drobne rzeczy których zakochana kobieta nie widzi dziś mam 2 dzieci , czuję się nikim przez męża zniszczył mnie emocjonalne ,byłam ,bitą byłam zerem dopiero gdy w zeszłym roku nie wylogował się z FB i przez przypadek zobaczyłam jego pisanie z kochankami coś pękło zrozumiałam że to nie ja jestem zła to nie ja jestem szmata że nikt nie ma prawa mną pomiatać nie po to jestem na świecie by cierpieć,długo myślałam płakałam na nowo próbowałam ufać wybaczyć . Dziewczyny dziś wiem nie wart ,nie ma takiej siły nie ma takiej miłości by zmienić takich mężczyzn nie pozwalajcie na to póki jesteście młode póki macie wiarę w miłość i się szanujecie .Dziś wiem że drugi raz nie pozwoliła bym na pewne rzeczy albo bym uciekła dziś jestem uwięziona dojrzewam do rozwodu ,nie pozwólcie patrzeć dzieciom jak ich tata was nie szanuje bije ma za nic a wy siedzicie cicho żeby gorzej nie było bo dzieciaki są.

Przypadkowo trafilam na stronę i jestem w szoku ze az tyle z nas jest krzywdzonych...moj maz z ktorym jestem juz prawie 20 lat pare dni temu znowu zwyzywal mnie i zrobil awanture nie wiadomo o co a na koncu powiedzial to co zawsze ze nikt mnie noe trzyma moge sie wyniesc..oczywiście nie wiem co robic mam metlik w glowie...najgorzej szkoda mi naszego dziecka ktore na to patrzy i moim zdaniem coraz bardziej boi sie taty ktory ciagle krzyczy i robi awantury...nie wiem co zrobic..po klutni nie rozmawiamy bo nie mam na to sily .wczoraj byly walentynki oczywiscie kupil kwiatka i czekoladki i mysli ze to wszystko zalatwi ale ja nie mam juz sily tak zyc i nie wiem co robic..corka bardzo jest za ojcem ..oczywiscie jeszcze mnie nie uderzył bo jesli by tak bylo byl by to definitywny koniec...a co z tego ze przeprosi jak robi to bym mu wybaczyla ale nie wie za co bo uwaza ze nic nie zrobil jak by w ataku szalu nie pamietal ze mnie wyzywal a za chwile udaje jak by bylo ok. Co robic ?:-(

Hey, ja poznałam swojego agresora będąc na emigracji. Z pewnej siebie kobiety stałam się szarą myszką niepewną niczego. Zajęło mi 4 lata wychodzenie z tego bagna. Ale to był wytrawny manipulant i gdy tylko wyczuwał, że się ewakuuję z tego związku robił wszystko żeby do tego nie doprowadzić. Odkryłam jego prawdziwą naturę, już wcześniej miałam sygnały, że z tym facetem jest naprawdę coś nie tak ale człowiek jak to człowiek...musi się sam przekonać. W jego rodzinie też brak jakichkolwiek wzorców, więc nawet nie było z kim porozmawiać. Myślał, że będe jego workiem treningowym. Potrafił na zatłoczonej ulicy tak drzeć gębe, że ludzie się zatrzymywali kręcąc głowami...tak się zachowują psychopaci!. Ja jak zaczął drzeć gębę odwracałam się na pięcie i go zostawiałam nie zwracając uwagi na niego szłam spokojnie żeby uspokoić siebie. Dziewczyny, kobiety nie zostawajmy w takich związkach, nie dajmy się tak traktować!. Choćby był najpiękniejszy, najmądrzejszy to nie ma znaczenia to jest chwilowa iluzja a życie mamy tylko jedno!.

Nie rozumiem czemu tyle lamentujcie, a nie odejdziecie od tych potworow. Jak tylko was ponizaja i bija to jak wam pasuje to siedzcie z nimi dalej, ale jak macie dzieci to nie macie zadnego prawa i jak wogole smiecie pozwalac zeby dziecko na to patrzylo, balo sie we wlasnym domu, czulo sie zastraszane. Robicie ogromna krzywde waszym dzieciom, zwlaszcza corkom, bo kodujecie im wzorzec normalnej (bo innej nie znaja) rodziny i robicie z nich szmaty do ponizania w przyszlosci przez z kolei ich mezow, a tez synom bo pewnie tez wyrosna na prostakow, manipulantow i agresorow widzac, ze mozna byc chamem, pokrzyczec i jeszcze dostaje sie w nagrode obiad za to pod nos

Każdy facet, który jest zakompleksiony, zagubiony, słaby, czy przestraszony krzyczy. Jeśli poczuje w kobiecie słaby punk, krzyczy jeszcze bardziej, wkurza go zawsze to co wkurza go u siebie samego, jeśli wyzywa Was od ku... , szmat to znaczy, że sam się tak czuje... Co zrobić, zachowywać się inaczej niż zwykle, kiedy dochodzi do agresji, musicie go zaszokować na tyle, żeby osłupiał, nigdy ale to nigdy nie dawajcie się wciągnąć w jego awanturę. Facet nie jest wściekły na Was, a raczej na siebie ale wyżyje się na tym kogo ma pod ręką... Nie bierzcie do siebie tego co krzyczy chociaż te słowa są dla Was przykre i sprawiają Wam ból, niektórzy faceci nie potrafią inaczej odreagować, ale tak na prawdę nie chcą Was skrzywdzić, dlatego nie przepraszają bo w złości nawet nie pamiętają co mówili, mówią tylko to, co im ślina na język przyniesie... Rozmawiajcie z nimi o tym, kiedy jest dobrze, ale nie w formie wyrzutów, a raczej mówcie o swoich odczuciach, o strachu, o bólu jaki czujecie, żalu o tym, że kochacie ale nie chcecie takiego związku, pytajcie ich o to co czują, czy chcą walczyć razem z Wami o Wasz związek... Mówcie do nich łagodnie, jednostajnie, bez emocji... Spróbujcie się zbliżyć do nich tak jak kiedyś, zostawcie dzieci pod opieką zróbcie we dwoje to co kiedyś, uśmiechajcie się do nich jak kiedyś... Przypomnijcie sobie kim kiedy byłyście i wróćcie do tego... Zawsze warto spróbować, tylko wtedy kiedy zrobicie już wszystko, a on nie bedzie miał ochoty na zmianę siebie, będziecie miały odwagę odejść bo stracicie nadzieję... Zawalczcie dziewczyny, kobiety o siebie o Was... Ach i bądźcie piękniejsze, milsze i UŚMIECHNIETE niż zazwyczaj, facet to zauważy...

Wspaniale sa te wypowiedzi, naprawde wspaniale. Moj maz pragnie wlasnej corki z pierwszego zwiazku, pomimo, ze mamy slub koscielny nadal jest wycieraczka u wlasnej corki, Klamie i poniza, pobil mnie kilka razy, potem przysiega poprawe. Szaleniec. Jestem bez srodkow do zycia, kasa jest w jego reku. Modle sie, ale to maz wysmiewa.

To wszystko takie smutne czasami zadaję sobie pytanie dlaczego my mamy piekło na ziemi ja też to mam jestem 27 lat po ślubie czym każda z nas sobie na takie życie zasłużyła chyba pracą oddaniem obowiązkami każda z nas miała plany marzenia i co nam pozostało wielka pustka która coraz bardziej się pogłębia w naszym życiu jak człowiek który kiedyś był całym naszym światem tak może postępować tyśiące pytań i żadnej odpowiedzi tak jest dobrze na chwile ale co ta chwila da zmieni nasze uczucia do niego albo rozpali to co przez przemoc ubliżanie kłótnie dawno umarło nie nic nie zmieni dziś człowiek którego tak bardzo kochałam stał się dla mnie obcy niedostępny nie czuły żyję z nim ale tak naprawdę nie wiem kim on jest chciała bym cofnąć czas i nigdy go nie spotkac nigdy

Czytam wasze wypowiedzi i czuje ze nie jestem sama. Od ponad trzech lat jestem w związku z facetem którego poznałam na portalu randkowym. Nasz związek nabrał bardzo szybkiego tempa, już po kilku miesiącach zamieszkaliśmy razem . Nie przepuszczałam przez myśl ze mogę być ofiarą przemocy domowej. Pamiętam kiedy pierwszy raz mnie uderzył... wtedy straciłam swoją godność i atrakcyjność. Od tej pory wszystko się zmieniło. Poniżenie mnie, wyżywanie od najgorszych , popychanie lub rzucanie w mnie rożnymi rzeczami są jego codziennością, nie potrafi się kontrolować a ja nie potrafię to opanować. Po każdej aferze wmawiam sobie ze uwolnię się od tego drania, że zasługuje na lepiej ale nie potrafię.... i w kółko to samo, wiem ze on się nigdy nie zmieni a ja już nie mam siły. Moi znajomi nie mają o tym pojęcia a ja się wstydzę im to powiedzieć (bo mnie wyśmieją).Tworze pozory ze jestem szczęśliwa i ze mam idealnego faceta ale to wszystko jest fikcją. Czekam na wasze rady. Pozdrawiam Ela

Witam, czytam te wszystkie komentarze i widzę że u mnie jest podobnie. Mamy 6miesieczna córkę, mój mąż jest wybuchowy denerwuje się z byle powodu, wyzywa mnie.mam córkę 8letnia z poprzedniego związku i ona wszystko słyszy nie wiem co mam robić kocham go a, gdy proponuje wspólną terapię to śmieje mi się w twarz

Witam.Jestem żoną agresora od piętnastu lat.Piętnaści lat poniżania,agresji werbalnej i fizycznej.Sama nie wiem jak ja tyle przeżyłam.Mam 45 lat a czuję się jak 65-laka..Oczywiście występują też okresy względnego spokoju,kiedy on jest miłyikochający.Najgorsze w tym wszystkim jest to że w jakiś sposób jestem zależna finansowo od niego.To o znaczy ja pracuję ale on wyłożył pieniądze na wkład mieszkania w którym mieszkamy obecnie.Nie mogę liczyć na pomoc ani mojej rodziny ani tym bardziej rodziny męża.Mamy 15-letnią córkę ,chciałabym żeby miała jak najlepiej. Bardzo ją kocham a z drugiej strony mam ogromne poczucie winy że musi się wychowywać w takim domu.Obecnie spłacać kredyt który wzięłam na urządzenie mieszkania.Nie mam się gdzie podziać.Nie stać mnie na wynajem.Córka zresztą nie chce się wyprowadzać bo tu ma swój pokój,swoje koleżanki.Mąż był u psychiatry bierze jakieś leki na początku pomagały ale ostatnio jakby przestały skutkować bo agresja znowu jest.Nie wiem co robić.

Jestem psychicznie wykończona poniżaniem, zastraszaniem, wyganianiem. Zero miłości, rozmowy, wspólnych chwil. Nastawia dziecko przeciwko mnie że mama jest chora klucze zabiera od domu. Bije mnie straszy, trzaska drzwiami. Prosta sytuacja zamówiłam do pokoju meble dla dziecka kiedy poprosiłam czy pomoże mi poskręca on mówi chyba żartujesz a to moje meble. A ja chce żeby dziecko miało wkońcu jakies meble w pokoju. Stół do salonu przywieżli prosiłam żeby pomógł nogi wkręcić tez niechciał a jak powiedziałam że najwyżej sąsiada wezwę to pomoże jak on niechce to mi groził. Jestem wykończona wszystkim