Nadżerka szyjki macicy to jedna z najczęstszych dolegliwości wśród kobiet. Skąd się bierze i jak można z nią walczyć? To najczęściej zadawane pytania. Odpowiedzi na nie znajdziecie w naszym artykule.

Jak rozpoznać nadżerkę?

Nadżerka to nazwa potoczna choroby polegającej na zmianach wokół ujścia szyjki macicy. Zwykle jest to ubytek tkanki nabłonkowej, który przypomina małą czerwoną plamkę o nierównej powierzchni. Najczęściej spotykana jest u kobiet pomiędzy 25 - 30 rokiem życia i dotyczy prawie co czwartej z nich. Zwykle wykrywa się ją podczas badania ginekologicznego. Można jednak podejrzewać u siebie nadżerkę, jeśli występują takie objawy, jak: obfite upławy o nieprzyjemnym zapachu i kolorze żółtym, zielonym lub białym, plamienia między miesiączkami, bóle w okolicy krzyżowo – lędźwiowej i dole brzucha lub bolesne stosunki. W takiej sytuacji najlepiej udać się do lekarza.

Ryzyko wystąpienia

W zależności od rodzaju nadżerki, możemy mówić o różnych przyczynach sprawczych. W przypadku tzw. nadżerki prawdziwej dochodzi do ubytku nabłonka w skutek np. urazu mechanicznego czy stanu zapalnego. Nadżerka rzekoma powstała na skutek zastąpienia nabłonka wielowarstwowego płaskiego przez nabłonek wyściełający kanał szyjki macicy. Najczęściej ulega samowyleczeniu. Wreszcie nadżerka wrodzona zlokalizowana jest u zewnętrznego ujścia kanału szyjki macicy i objawia się lekkim zaczerwienieniem. Związana jest ze zmianami hormonalnymi. Szczególnie narażone na ten rodzaj nadżerki są więc kobiety dojrzałe płciowo, stosujące antykoncepcję hormonalną, będące po porodzie lub poronieniu.

Czy nadżerka to nowotwór?

Nie. Jednak każda zmiana występująca w obrębie szyjki macicy, może doprowadzić do powstania nowotworu. Dlatego ginekolog, po standardowym badaniu, które wykryje nadżerkę, zleca dodatkowo cytologię, aby mieć pewność, że nie ma do czynienia z komórkami, z których może rozwinąć się rak. Jeśli wynik badania cytologicznego to II, czyli stwierdzenie obecności nielicznych, nieprawidłowych komórek w warstwach głębszych nabłonka, nie musimy się martwić. Najprawdopodobniej jest to nadżerka podlegająca standardowemu leczeniu. Jeśli jednak jest to grupa III lub IV wymagana jest dalsza diagnostyka, a w przypadku V (stwierdzenia komórek nowotworowych), postępowanie onkologiczne.

Leczenie

Zdania na temat leczenia są podzielone. Niektórzy lekarze nie podejmują decyzji o stosowaniu leczenia nadżerki, w przypadku łatwości wyeliminowania czynnika sprawczego, u kobiet młodych, które nie rodziły, bądź takich, u których powstała w wyniku zmian hormonalnych. Większość takich przypadków prowadzi do samowyleczenia, a opieka lekarska polega na obserwacji i kontroli. Jeśli jednak zmiany są poważniejsze, to obecnie istnieje kilka metod leczenia tego schorzenia. Jedną z nich jest elektrokoagulacja, zwana potocznie wypalanką. Polega na wypaleniu zmienionych komórek iskrą elektryczną.

Gojenie trwa przeciętnie od 3 do 5 tygodni. Najbardziej popularną w tej chwili metodą jest kriokoagulacja, czyli zamrażanie. Substancja, jaką się używa w tym celu to ciekły azot, który wymraża zmienione miejsce. W tym przypadku gojenie trwa nawet 40 dni. Kolejna metoda to laseroterapia. Polega na zniszczeniu chorych komórek wiązką lasera oraz wycięciu ich nożem elektrycznym. Rana goi się około 2 tygodni.