Kości w naszym ciele to fundament, na którym opierają się wszystkie inne tkanki. Stanowią podporę dla mięśni, stawów i ścięgien, które pozbawione kości utraciłyby stabilność i możliwość wykonywania swoich funkcji.

Kości to niezmiernie twarda tkanka, zawartość wody jest skrajnie mała, a usieciowana struktura, którą budują zarówno składniki mineralne, jak wapń czy fosfor oraz składniki organiczne nastawione są na utrzymywanie wysokiej odporności na działanie zewnętrznych czynników fizycznych, które mogą być źródłem urazu. Bywa jednak, że wszystkie te mechanizmy zawodzą, a napotkana siła zewnętrzna jest tak duża, że dochodzi do przerwania ciągłości tkanki kostnej i złamania. Złamanie ręki jest jedną z częstszych lokalizacji złamań, zwłaszcza u kobiet.

Opis choroby

Złamanie ręki to proces, który może bardzo łatwo dotknąć każdego z nas. Nie tylko pęknięcie całej kości uważane jest za złamanie, również odłupanie jej fragmentu lub powstanie szczeliny kostnej to uraz, który jest kwalifikowany do tej kategorii. Złamania możemy podzielić na otwarte i zamknięte. Łatwiejsze w leczeniu i rehabilitacji jest złamanie zamknięte, takie gdzie nie doszło do przerwania ciągłości tkanek i wydostania się fragmentu uszkodzonej kości na zewnątrz. Złamanie otwarte może być powikłane zakażeniem kości, które jest trudne w leczeniu- niewiele antybiotyków ma zdolność do przenikania do tkanki kostnej.

Objawy choroby

Niewielkie złamanie ręki, któremu towarzyszy niezbyt nasilony ból nie zawsze jest od razu zgłaszane do lekarza. Należy jednak pamiętać, że obrzęk kończyny, która doznała urazu, powiększający się z czasem, zasinienie, nieustępowanie dolegliwości bólowych oraz upośledzone wykonywanie ruchów to symptomy bardzo wyraźnie wskazujące na możliwość złamania ręki. Również pozostawanie kończyny w nienaturalnym położeniu i deformacja jej kształtu to niemal pewne objawy złamania.

Przyczyny powstania choroby

Złamania powstają na skutek urazów, najczęściej upadków na ziemię lub działania dużej siły zewnętrznej na kończynę. Zimą, gdy chodniki miejskie ulegają oblodzeniu, liczba osób zgłaszających się do lekarzy ortopedy z powodu złamania jest znacząca większa, częste są też wypadki na nartach oraz wypadki komunikacyjne. Złamanie ręki może być jednak spowodowane bardzo niewielkim urazem, na przykład podczas poślizgnięcia się w łazience. Częste złamania u starszych, szczupłych osób, występujące zazwyczaj w okolicy nadgarstków mogą wskazywać na osteoporozę- postępujące zmniejszenie gęstości kości.

Możliwe powikłania

Powikłania złamania mogą nastąpić już w momencie urazu bądź też pojawić się z czasem, na skutek braku leczenia lub jego niewłaściwego przeprowadzenia. Złamana kość lub jej fragment mogą przemieszczając się uszkodzić naczynia krwionośne, nerwy obwodowe czy inne okoliczne struktury. Złamanie otwarte, jak wspomniano wcześniej to ryzyko zakażeń tkanki kostnej i infekcji organizmu. Na skutek nieprawidłowego złożenia ręki przez lekarza bądź samoistnego zrośnięcia się kości mogą powstać nieprawidłowe struktury kostne ograniczające ruchomość kończyny, wywołujące przykurcze mięśni oraz tępe bóle, które powtarzają się regularnie nawet przez wiele lat po złamaniu. Nieprawidłowa rehabilitacja złamanej kończyny może skutkować zanikami mięśniowymi i upośledzoną funkcją ręki, która nie wróci już do dawnej sprawności. Rzadko, kość nie ulega zrośnięciu, mimo prowadzonego leczenia. Kłopoty z ponownym zrośnięciem się kości mogą być przyczyną powstania tak zwanego stawu rzekomego.

Jak rozpoznać chorobę?

Podstawą rozpoznania złamania ręki jest zdjęcie rentgenowskie podejrzanej okolicy i ocena prześwietlenia przez lekarza prowadzącego. Kości są bardzo dobrze dostępne i widoczne podczas prześwietlenia, dlatego każdy uraz, który może nasuwać podejrzenie złamania powinien być weryfikowany za pomocą tej metody.

Leczenie

Aby doszło do wyleczenia złamanej kończyny, pęknięta kość musi ulec zrośnięciu w prawidłowy sposób. Jest to możliwe, dzięki zastosowaniu opatrunku gipsowego, którym usztywnia się złamaną kończynę we właściwym położeniu, wraz z okolicznymi stawami. Aby uniknąć ruchomości ręki konieczne jest ogipsowanie dużo większej okolicy niż ta, która uległa złamaniu. Gips zostaje założony zwykle na okres sześciu tygodni, a po tym czasie złamana kończyna wymaga rehabilitacji i ćwiczeń, by powrócić do dawnej formy. W okresie rehabilitacji stosuje się dietę bogatą w wapń, minerały i białko oraz wspomagająco mogą być stosowane leki przeciwbólowe i przeciwobrzękowe.