Depresja 18 plus - przyczyny depresji u młodych kobiet

Ocena artykułu:

Ocena: 0.0/5 (0 oceniających)

„Wszystko straciło sens. Byłam bezsilna, przytłaczało mnie uczucie bezradności i bezsensu wszystkiego. Potem był alkohol, narkotyki. Punkt kulminacyjny: próba samobójcza”. Wyznanie chorej psychicznie? Nic bardziej mylnego. To szczera wypowiedź młodej kobiety chorej na depresję. Wyznanie, pod którym mogłoby się podpisać wiele młodych osób zmagających się z tą skomplikowaną chorobą duszy i ciała.

Depresja chorobą kobiet

Jak wynika ze statystyk na jednego zmagającego się z depresją mężczyznę, przypada aż trzy kobiety. Stąd też zwykło się uważać, że depresja to głównie choroba dotykająca kobiety. Przyczyn upatruje się w huśtawce hormonalnej oraz w zbyt dużych oczekiwaniach wobec kobiet, które powinny realizować się w pracy i jednocześnie być dobrymi matkami, kochankami, przyjaciółkami.

Depresja u kobiet pojawia się w coraz wcześniejszym wieku, dziś nie dziwią już nas 20 i 25-latki zmagające się z tą chorobą. W sieci pełno jest takich oto wypowiedzi młodych dziewczyn: "Ciągle płaczę bez powodu, bez względu na miejsce i czas, czuje się zmęczona, rozdrażniona, brzydka, często robię z igły widły, nic mi się nie chce, nawet wstać z łóżka, mam zaburzenia w miesiączkowaniu, drażni mnie wszystko, nie mam ochoty na seks...’’.

Depresja zaliczana jest do grona najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Spotykana jest w wielu formach, ma różne przyczyny i objawy. I choć każdy z nas doskonale wie, że taka choroba istnieje, to mało kto wie na jej temat coś więcej. A to naprawdę złożona i trudna choroba, warto poświęcić jej kilka słów.

Czym jest depresja i jak ją rozpoznać?

By móc mówić o depresji warto wiedzieć co to za choroba i jakie symptomy jej towarzyszą. Według Kosslyn Rosenberg, depresja to: „zaburzenie charakteryzujące się przynajmniej dwutygodniowym utrzymywaniem się obniżonego nastroju i brakiem zainteresowania niemal wszystkimi rodzajami aktywności, czemu towarzyszą zaburzenia snu lub łaknienia, utrata energii i poczucie beznadziejności”. Główne objawy depresji to: spadek formy, obniżenie nastroju, zobojętnienie, bezsenność, apatyczność, obniżone libido, brak apetytu, myśli samobójcze, brak energii, płaczliwość, poczucie winy.

Przyczyny depresji u kobiet

Lata badań nad depresją, dały medycynie częściowy obraz czynników wywołujących depresję u kobiet. Mówi się o czynnikach biologicznych, psychologicznych i społecznych.

Do czynników biologicznych zalicza się:

  • Wahania hormonalne, które podczas menstruacji wywołują PMS, co wywołuje spadek nastroju i gorsze samopoczucie;
  • Problemy z poziomem hormonów tarczycy;
  • Ciąża, która wpływa na poziom hormonów;
  • Bezpłodność, poronienie, niechciana ciąża;

Wśród czynników psychologicznych wyróżnia się:

  • Tendencje do analizowania swojego stanu psychicznego, skłonność do okazywania smutku, przygnębienia oraz do zwierzeń, co w efekcie tylko potęguje objawy depresji
  • Podatność na stres
  • Kompleksy, niezadowolenie z własnego wyglądu;
  • Złe doświadczenia z dzieciństwa: wykorzystywanie seksualne, przemoc fizyczna;
  • Problemy w związku.

Ostatnią grupą przyczyn są czynniki socjologiczne i kulturowe:

  • Zwiększone napięcie spowodowane koniecznością godzenia różnych ról: matki, żony, kochanki, przyjaciółki;
  • Funkcjonowanie modelu społeczeństwa patriarchalnego, z silną pozycją mężczyzny i słabą pozycją kobiety;
  • Sytuacja ekonomiczna.

Rodzaje depresji i jej leczenie

Medycyna wyróżnia kilka typów depresji: depresję endogenną, która nie posiada przyczyny zewnętrznej, depresję nerwicową, depresję reaktywną, będącą reakcją na traumatyczne wydarzenie, depresję poporodową, sezonową oraz dwubiegunową, charakteryzującą się różnymi stanami emocjonalnymi i fizycznymi. W przypadku kobiet najczęściej mamy do czynienia z depresją sezonową oraz depresją atypową, która charakteryzuje się symptomami znacznie różniącymi się od objawów zwykłej depresji.

By móc sobie pomóc, najważniejsze jest zrozumienie, że to nie jest tylko chwilowy spadek formy, a choroba, która dotyka zarówno naszą duszę jak i ciało. Tylko wizyta u specjalisty oraz psychoterapia wspomagana środkami farmakologicznymi gwarantuje wyleczenie oraz powrót do normalności.

Nasze komentarze

Twój komentarz może być pierwszy!

0 komentarzy